W zeszły weekend, 5 i 6 czerwca 2015 roku, odbyły się finały DARPA Robotics Challenge. 23 zespoły przywiozły swoje roboty, które musiały zmierzyć się z torem przeszkód inspirowanym katastrofami naturalnymi. W tych warunkach najlepszy okazał się KAIST z Korei Południowej.
Jak wyglądał tor przeszkód?
Roboty musiały pokonać tor przeszkód składający się z ośmiu zadań w czasie krótszym niż 60 minut. Za każde poprawnie wykonane zadanie zespoły otrzymywały po jednym punkcie. Infografika z IEEE Spectrum świetnie pokazuje co roboty musiały zrobić. Możecie też posłuchać Gilla Pratta z DARPA opowiadającego o zadaniach.
Pierwszym zadaniem była jazda samochodem Polaris Ranger XP 900. Roboty musiały umieć sterować samochodem, a także umieć rozpoznawać przeszkody i je omijać. Jeżeli mu się to udało, zespół zdobywał punkt.
Następnie robot musiał opuścić pojazd. Zespół otrzymywał punkt tylko wtedy, jeżeli nie musieli pomagać swoim maszynom przy opuszczaniu samochodu.
Następna przeszkoda – drzwi. Zwykłe drewniane drzwi, z klamką, bez stopnia.
Potem robot musiał się wykazać zręcznością w trzech kolejnych zadaniach.
Pierwsze – zakręcić zawór.
Drugie – ściana. Robot musiał wziąć do ręki zwykłą, niezmodyfikowaną wiertarkę bezprzewodową i wyciąć dziurę w ścianie. Otwór do wycięcia był zaznaczony na czarno. Robot nie mógł wyjść poza wyznaczony obszar. Na szczęście dla robotów nie przyznawano punktów za odłożenie narzędzi, więc po wykonaniu zadania wszystkie beztrosko upuszczały wiertarki na ziemię.
Trzecie zadanie zręcznościowe to było zadanie-niespodzianka. Polegało ono na otwarciu skrzynki, gdzie będzie coś czekało na robota. Mógł to być przycisk, mógł to być kolejny zawór, mogło to być cokolwiek.
Gdy już się roboty uporały z pracami ręcznymi, to czekało na nie kolejne zadanie – pokonanie przeszkody terenowej. Do wyboru były dwa warianty – zespoły mogły wybrać albo gruz, albo coś, co symulowało trudny teren.
(Tak naprawdę były trzy warianty. Trzecim było odpuszczenie sobie zadania, ale wtedy nie dostawało się żadnych punktów)
I na koniec ostatnie zadanie – wejście po schodach.
Zasady
Każdy z robotów miał 60 minut na pokonanie toru przeszkodów, licząc od startu aż do wejścia po schodach. Każdy z robotów musiał zmierzyć się z torem przeszkód dwa razy – raz w piątek, raz w sobotę.
Zabroniona była jakakolwiek interakcja z robotami. Zespoły nie mogły ani zdalnie sterować robotem, ani pomagać mu. Mogli jedynie przyglądać się danym z sensorów wysyłanych przez roboty. Żeby było trudniej, chłopaki z DARPA będą próbowali zakłócać komunikację z robotem.
Jeżeli robot się przewróci, to musi wstać o własnych siłach. Jeżeli robot nie jest w stanie sam wstać, to zespół ma prawo poprosić o reset. W takim wypadku robot jest wyprowadzany przed drzwi, co ma symulować sytuację, w której jeden robot poległ w akcji i kolejny musi zostać wysłany, aby wykonać zadanie. Zespół musi spędzić minumum 10 minut na resecie, ale główny zegar nie jest zatrzymywany. Jeżeli zespół upora się szybciej z usterką to i tak dostaje pełne 10 minut do końcowego czasu. W czasie resetu dozwolone jest majstrowanie nad robotem.
Roboty były klasyfikowane najpierw według punktacji (ile zadań udało im się poprawnie wykonać), a następnie według czasu. Liczy się lepszy wynik z obu prób.
Zwycięstwo KAIST z Korei Południowej
Najlepiej z przeszkodami poradził sobie południowokoreański KAIST. Uzyskał pełne osiem punktów w czasie 44 minuty i 28 sekund. Drugie miejsce zajął Team IHMC Robotics z USA, także zdobywając osiem punktów w czasie 50 minut i 26 sekund. Podium uzupełnił Tartan Rescue, także z USA, z ośmioma punktami na koncie w czasie 55 minut i 15 sekund.
Tylko pierwsza trójka uzyskała maksymalną ilość punktów.
Nagrodą za pierwsze miejsce, poza sławą i uznaniem, było 2 miliony dolarów. Drugi zespół otrzymał milion dolarów, a trzeci 500 tysięcy dolarów.
Jak radziły sobie roboty?
Poniżej możecie obejrzeć dwa filmy, które znalazłem, a które pokazują, jak sobie radziły roboty z zadaniami.
Pierwszy, KAIST (film ma niecałe 3 minuty, jakość dość parszywa):
Drugi przedstawia robota IHMC Robotics i jego pełną próbę z pierwszego dnia.
A tak wyglądały upadki
Jeżeli jesteście ciekawi jak wyglądały wszystkie roboty, to zapraszam do poprzedniego wpisu o DARPA Robotics Challenge, gdzie znajdziecie grafikę ze wszystkimi robotami.
